Paü Dedikodu
paü ye yeni geldim tavsiyesi olan varmı?
vay beee zaman ne çabuk geçiyor 4 yıl önce açmışım bu hesabı... bio' ma örtmen olacağım yazmışım...öğretmen olmuşum... dertler büyümüş...ben büyümüşüm... haftaya kpss var... neyse s*ktir edin... efkar çöktü yine... sağlıcakla kalın...
honazda kiraz yiyemediğim 1.sene ah paüüü özlendin be😔
çamlıkta biramı yudumladığım günler özlendin.
bir kere daha sarılabilmek için canınızı verebileceğiniz birileri varsa tebrikler koskocaman alkoliksiniz.
yıllar önce üniversitenin ilk yıllarında sık sık takılırdım sonra ara ara bakmaya başladım dün gece aklıma geldi 3 yıl olmuş tek bir kelime yazmayalı akşamları sohbetleri hikayeler bir birini hiç tanımayan paü mağdurlarının o güzel halleri.. 2013-2014 girişliler dün gülümseyerek hatırladığım yanımdaki kişiye bile güle eğlene anlattığım paü dedikodu ne güzel bir hatıra bırakmışsın det i şapşirik i eksicisi (eskicisi ) :) maşmelov u ve daha aklama gelmeyen bir kaç kişi daha her birinize bol teşekkürler :)
artık boş yapma vaktim geldi 😄✌🏻
artık aynı yaşta değiliz. ayakkabılarımız, ceketimiz, pantolonumuz değişti. göğe baktığımız duraklar değişti. yüzümüz ve bakışlarımız geri kalır mı sandın? onlar da değiştiler.
uyuyamıyoruz.
çok kısa bir süreliğine bilincim kapandı ve kendime geldiğimde sanki başka bir boyutta uykuya dalmış gibiydim. bu dünya o boyutun bir rüyası olabilir. ya da ben, zihnine sahte anılar doldurulmuş, normalde yaşamadığı bu hayatı yaşamaya zorlanmış birisi de olabilirim.
bilemiyorum işte bilemiyorum.
çok kısa bir süreliğine bilincim kapandı ve kendime geldiğimde sanki başka bir boyutta uykuya dalmış gibiydim. bu dünya o boyutun bir rüyası olabilir. ya da ben, zihnine sahte anılar doldurulmuş, normalde yaşamadığı bu hayatı yaşamaya zorlanmış birisi de olabilirim.
bilemiyorum işte bilemiyorum.
aslında bu yazacaklarımı twitterdan yazacaktım ama söylediklerim çarpıtılabilir diye linç yememek ve içimi yine bu duvara dökmeye karar verdim.
bir sürü çocuk hastam var tedaviye gelen. çeşit çeşit hastalıklar, değişik anne babalar, çok farklı psikolojiler
bir çocuğum var 7 yaşında 1.sınıfa gidiyor. tekerlekli sandalyeye bağımlı şu saatten sonra yürümeside imkansız demem ama çok çok zor. bacakları onu taşıyamayacak kadar zayıf ve artık eklemleri yürümeye uygun formda değil. ban diyor ki "ne istiyorum biliyor musun abla, yürümek istiyorum bide bisiklete binmek istiyorum, zaten onun için geliyorum buraya çok çalışıcam yürücem bunları yürümem için yapıyoruz biliyorum" diyor ve ben onun gözünün içine bakarak ama ümit verecek hiçbir kelime söylemeden ama onu üzmeden onu destekliyorum. "ne kadar güçlü bir çocuk olduğunu göster bana hadi, daha güçlü it bakalım elimi :(
diğeri daha fena, dmd dediğimiz, kalıtsal ilerleyici bir kas hastası, yani zaman geçtikçe diyafram dahil hiçbir kasını kullanamaz hale gelecek ve nihai son maksimum 20 li yaşlarda ölüm:(kitap bilgisi bu ama 30 lu yaşlarda 2 dmd hastam daha var
bu bahsettiğim henüz 9 yaşında, ilk tanıştığımda hala yürüyordu, artık yürümeyi bıraktı tekerlekli sandalyede. geçen ay şu japonlar ilacı üretsede iyileşsem diyordu, annesi öyle demiş herhalde
ama bu ay "ben zaman öleceğimi biliyorum" dedi önce, allahtan başka kimse bilemez ölümü dedim ne diyim
sonra da 30 yaşındakiler yaşlı olur demi 30 yaşında ölebilirm dedi
okula gidiyor ama okumayı bilmiyordu, hep düşünüyordum nasıl öğrenemedi acaba diye, cevabını buldum galiba belki de başına geleceği daha geç öğrensin diye engel oldular öğrenmesine:(
ve düşünüyorum bu çocuklar ve bunlar gibi niceleri birçok acılar çekerken tanrı, allah, yaratıcı nerede? İnanç sahibi zannediyordum kendimi, bu sorunun cevabını bulamıyorum.bu bir sınav olamaz bir bebek doğumunda bu yana sınava mı tabidir hani onlar günahsızdı
bir sürü çocuk hastam var tedaviye gelen. çeşit çeşit hastalıklar, değişik anne babalar, çok farklı psikolojiler
bir çocuğum var 7 yaşında 1.sınıfa gidiyor. tekerlekli sandalyeye bağımlı şu saatten sonra yürümeside imkansız demem ama çok çok zor. bacakları onu taşıyamayacak kadar zayıf ve artık eklemleri yürümeye uygun formda değil. ban diyor ki "ne istiyorum biliyor musun abla, yürümek istiyorum bide bisiklete binmek istiyorum, zaten onun için geliyorum buraya çok çalışıcam yürücem bunları yürümem için yapıyoruz biliyorum" diyor ve ben onun gözünün içine bakarak ama ümit verecek hiçbir kelime söylemeden ama onu üzmeden onu destekliyorum. "ne kadar güçlü bir çocuk olduğunu göster bana hadi, daha güçlü it bakalım elimi :(
diğeri daha fena, dmd dediğimiz, kalıtsal ilerleyici bir kas hastası, yani zaman geçtikçe diyafram dahil hiçbir kasını kullanamaz hale gelecek ve nihai son maksimum 20 li yaşlarda ölüm:(kitap bilgisi bu ama 30 lu yaşlarda 2 dmd hastam daha var
bu bahsettiğim henüz 9 yaşında, ilk tanıştığımda hala yürüyordu, artık yürümeyi bıraktı tekerlekli sandalyede. geçen ay şu japonlar ilacı üretsede iyileşsem diyordu, annesi öyle demiş herhalde
ama bu ay "ben zaman öleceğimi biliyorum" dedi önce, allahtan başka kimse bilemez ölümü dedim ne diyim
sonra da 30 yaşındakiler yaşlı olur demi 30 yaşında ölebilirm dedi
okula gidiyor ama okumayı bilmiyordu, hep düşünüyordum nasıl öğrenemedi acaba diye, cevabını buldum galiba belki de başına geleceği daha geç öğrensin diye engel oldular öğrenmesine:(
ve düşünüyorum bu çocuklar ve bunlar gibi niceleri birçok acılar çekerken tanrı, allah, yaratıcı nerede? İnanç sahibi zannediyordum kendimi, bu sorunun cevabını bulamıyorum.bu bir sınav olamaz bir bebek doğumunda bu yana sınava mı tabidir hani onlar günahsızdı
https://discord.gg/zvR6AwA paü öğrencilerine özel discord sunucusu!
dostlar neler oluyor yav :d
evet bu gönderi anasayfada belki 1 ay en üstte duracak burası benim,çünkü; kimse girmiyor siteye. selam olsun her görene :) dikkat edin kendinize..
if you ever saw me smile
you should know i felt sick inside
o, death, with thy ebony cloak sublime,
how abstract thy harvest rose doth fall
consigned to the flames of woe in sweet modesty...
i renounce myself from the everdawn
you should know i felt sick inside
o, death, with thy ebony cloak sublime,
how abstract thy harvest rose doth fall
consigned to the flames of woe in sweet modesty...
i renounce myself from the everdawn
hayat zor be brov😏
denizli'de var mı corona istanbul'da kalacam ona göre 😂
yaşayan var mı burada 4 aydır yokmuşum
dostlar neler oluyor yav
memnun bir yaşam başarılı bir yaşamdan daha iyidir çünkü başarımız başkaları tarafından ölçülür. ancak memnuniyetimiz kendi ruhumuz, zihnimiz ve kalbimiz tarafından ölçülür.
olmaması gereken şeyler sonunda oldu. gitmemem gerekiyordu belki de. bakamadım, gittim. şimdi bu şehirde içerken sabahlayacağım bir manzara gerek bana.